Informator Dzielnicowego

 

Zanim nastąpi wyjazd:

• Przygotowując wyjazd autokarowy dzieci i młodzieży należy kierować się przede wszystkim bezpieczeństwem pasażerów. Ważne jest aby autokar był w nienagannym stanie technicznym a firma oferująca swoje usługi cieszyła się jak najlepszą opinią.

• Pamiętajmy, że pojazd bardzo wyeksploatowany, z dużym przebiegiem, nawet jeśli jest przygotowany do drogi, stwarza ryzyko awarii i komplikacji w czasie podróży.

• Informacje świadczące o stanie technicznym pojazdu możemy uzyskać prosząc o okazanie badania technicznego.  

• Jeśli nauczyciel lub rodzic na miejscu zbiórki ma podejrzenia dotyczące niesprawności autokaru, bądź zachowanie kierowcy wskazuje, że może on znajdować się pod wpływem alkoholu, nie powinien zgadzać się na wyjazd. Należy wówczas zadzwonić na Policję, która zweryfikuje podejrzenia.

• Stałe punkty kontroli autokarów w okresie wakacji letnich i ferii zimowych organizują w każdym mieście wojewódzkim inspektoraty transportu drogowego, często we  współpracy z Policją, o szczegóły można się dowiedzieć dzwoniąc do właściwej WITD.

• Z dokonanej kontroli kierowca otrzymuje dokument pn. protokół pokontrolny, który powinien okazać organizatorowi.

• Potrzebę sprawdzenia autokaru organizatorzy wyjazdu mogą również zgłosić z wyprzedzeniem Policji; przy czym, przy dużej liczbie zgłoszeń nie zawsze będzie możliwe przybycie patrolu na miejsce zbiórki.

• W umowie wynajmu autokaru można zawrzeć klauzulę aby autokar przez wyjazdem był poddany badaniom technicznym na stacji kontroli pojazdów, na koszt organizatora wycieczki (aktualny koszt badania wynosi 199 zł).

• Jeżeli przewoźnik nie chce zgodzić się na kontrolę pojazdu i kierowcy to znak, że obawia się ujawnienia nieprawidłowości.

• Środki ostrożności związane ze stanem technicznym autokaru muszą być zachowane niezależnie od długości trasy.

W podróży

• Na autobusie przewożącym zorganizowaną grupę dzieci i młodzieży w wieku do lat 18, umieszcza się z przodu i z tyłu tablice barwy żółtej z symbolem dzieci barwy czarnej. Kierujący takim pojazdem jest obowiązany włączać światła awaryjne podczas wsiadania lub wysiadania dzieci.

• Kierującemu autobusem w czasie przewożenia osób nie wolno palić tytoniu i spożywać pokarmów. Zabrania mu się także oddalania od pojazdu gdy silnik jest włączony.

• Postoje autobusu należy organizować w miejscach do tego przeznaczonych, najlepiej na oznakowanych parkingach.  Dzieci,  należy uprzedzić, że na parkingu także odbywa się ruch pojazdów: podjeżdżają samochody, kierowcy wykonują manewry np. cofanie.

• Pasażerowie nie powinni wsiadać i wysiadać z autokaru od strony jezdni ani też wychodzić na jezdnię spoza pojazdu.

• Opiekunowie wycieczki są współodpowiedzialni za bezpieczeństwo przewożonych dzieci. W sytuacji gdy kierowca autokaru łamie zasady bezpieczeństwa (przekracza dozwoloną prędkość, rozmawia przez telefon komórkowy itp.)  należy zdecydowanie zwrócić mu uwagę.

• Każdy autokar powinien być wyposażony w apteczkę.  

Zasady bezpieczeństwa w autokarze:

• Zanim autokar ruszy w trasę opiekun wycieczki powinien omówić z dziećmi zasady bezpiecznego podróżowania (wsiadanie i wysiadanie, zachowanie w autokarze, zachowanie podczas postojów).

• Jeśli autokar wyposażony jest w pasy bezpieczeństwa zarówno kierowca jak też uczestnicy wyjazdu muszą mieć je zapięte.

• Kierowca autokaru jest obowiązany do poinformowania osób przewożonych pojazdem o obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa, chyba że grupa została o tym poinformowana przez kierownika wycieczki. Informacje o obowiązku zapinania pasów można również przekazać za pomocą urządzenia audiowizualnego lub znaku umieszczonego w widoczny sposób przy każdym miejscu siedzącym.

• W trakcie jazdy dzieci nie powinny spacerować po wnętrzu pojazdu, wychylać się przez okna, stawać na siedzeniach, opierać się o drzwi. Takie zachowania, oprócz tego, że są niebezpieczne rozpraszają uwagę kierującego.

• Przejścia w autokarze muszą być wolne, co umożliwia szybkie opuszczenie pojazdu w razie ewakuacji (wszystkie bagaże winny być ulokowane na półkach lub w bagażniku).

• Miejsca przy drzwiach są zarezerwowane dla osób dorosłych.

• Uczestnicy wyjazdu powinni być objęci ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków.

Czas prowadzenia pojazdu i odpoczynku – wybrane zagadnienia

Planując podróż, zwłaszcza dojazd na miejsce przeznaczenia, należy wziąć pod uwagę obowiązujący czas pracy kierowcy. 

Dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekraczać:

• norma – 9 godzin,

• przedłużony – 10 godzin 2 razy w tygodniu.

Dopuszczalny czas prowadzenia pojazdu nie może przekraczać:

• w tygodniu – 56 godzin,

• w ciągu dwóch kolejnych tygodni – 90 godzin.

Maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez przerwy – 4 godziny 30 minut.

Przerwa w prowadzeniu pojazdu, – co najmniej 45 minut lub, co najmniej 15 minut i następna, co najmniej 30 minut.

Dzienny okres odpoczynku – norma, co najmniej 11 nieprzerywanych godzin w każdym 24 godzinnym okresie.

 

Na terenie Miasta Poznania kontrole autokarów odbywają się w miejscu odjazdu autobusów. Kontrole przeprowadzają inspektorzy transportu drogowego bezpłatne i po dokonaniu uprzedniego zgłoszenia. Z uwagi na ograniczone możliwości organizacyjne w przypadku wielu zgłoszeń o ich przyjęciu decydować będzie ich kolejność. W Poznaniu w sytuacji wielu zgłoszeń, kontrole autokarów przeprowadzane będą również pod siedzibą Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego przy ulicy Szwajcarskiej 5.

Zasady zgłaszania:

• zgłoszenie powinno nastąpić z co najmniej 7-dniowym wyprzedzeniem,

• zgłoszenie powinno zawierać dane osoby zgłaszającej, numer telefonu kontaktowego oraz miejsce i godzinę wyjazdu autokaru.

Kontrole na terenie Miasta Poznania:

Kontrole prowadzone są od poniedziałku do piątku w godzinach od 6:30 do 13:00.

Zgłoszenia można dokonać telefonicznie, pod numerem telefonu: 61 656-77-11 (w godzinach pracy urzędu tj. 7:15-15:15) lub drogą mailową na adres e-mail: witd@poznan.uw.gov.pl

Jednocześnie informujemy, iż Ministerstwo Cyfryzacji uruchomiło bezpłatny serwis, w którym każdy, dysponując jedynie numerem rejestracyjnym pojazdu, może samodzielnie sprawdzić podstawowe dane na temat autobusu lub autokaru, a w tym:

• czy posiada obowiązkowe ubezpieczenie OC,

• czy posiada ważne obowiązkowe badanie techniczne,

• dane techniczne, takie jak dopuszczalna liczba miejsc czy masa pojazdu,

• stan licznika podczas ostatniego przeglądu technicznego,

• status rejestracji pojazdu.

Dane w serwisie pochodzą z Centralnej Ewidencji Pojazdów. Jest to rejestr prowadzony przez Ministra Cyfryzacji na podstawie ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Usługa dostępna jest na stronie internetowej pod adresem:

OSZUSTWA

Policja odnotowuje coraz więcej oszustw, w których pokrzywdzonymi są osoby starsze. Oszuści wchodzą do mieszkań pod różnym pretekstem np. z prośbą o wodę, sprzedaży artykułów przemysłowych, powołują się na pracowników administracji, przedstawicieli różnych służb, urzędników, przedstawiają się jako np. listonosz, policjant, pracownik: ZUS, opieki społecznej, pogotowia ratunkowego, gazowni, zakładu energetycznego albo innych instytucji.
Powszechnym przykładem tego typu przestępstw jest oszustwo lub kradzież „na wnuczka”, „na kolegę” lub „na litość”. Czynów tych dopuszczają się młodzi ludzie, którzy wcześniej rozpoznają sytuacją rodzinną i materialną ofiary.
SENIORZE TO MUSISZ WIEDZIEĆ!
• Przy przestępstwach „na kolegę” – oszuści podają się za kolegę syna lub córki. Swoją pewnością siebie i informacjami, które posiadają udaje im się wzbudzić zaufanie, wprowadzić w błąd zaskoczoną osobę, a następnie wyłudzić od niej pieniądze.
• W przestępstwach „na wnuczka” – przeważnie sprawcy dzwonią na telefon domowy przedstawiając się jako wnuk, wnuczka, siostrzeniec lub siostrzenica (głos w telefonie jest zniekształcony dlatego może się wydawać, że faktycznie dzwonią te osoby). Tłumaczą „dziadkowi” lub „babci”, iż są np. na giełdzie i mają niepowtarzalną okazję zakupu samochodu po bardzo okazjonalnej cenie. W związku z tym proszą o pożyczkę pieniężną. Oszuści twierdzą, że nie mogą przyjechać po pieniądze podając jakiś błahy powód i informują, że wyślą po nie swojego
dobrego znajomego lub kolegę. Po jakimś czasie znajomy „wnuczka” zjawia się w mieszkaniu ofiary po pieniądze.
• Przy przestępstwach „na litość” – do mieszkań pukają osoby, które proszą o coś do jedzenia lub picia twierdząc, że np. niedawno zmarł im ojciec, a matka przebywa w szpitalu. Starsze osoby nie zastanawiając się ani przez chwilę nad udzieleniem pomocy przygotowują posiłek, a w tym czasie oszuści okradają mieszkanie.
• Sprawcy przedstawiając się jako pracownicy pogotowia ratunkowego wchodzą do domów pod pretekstem, że są z pogotowia ratunkowego i przyjechali po pieniądze na zakup krwi potrzebnej do przeprowadzenia operacji syna, który uległ wypadkowi w pracy. Zaskoczone i zdenerwowane ofiary ani przez moment nie zastanawiając się nad potwierdzeniem tych faktów przekazują przestępcy pieniądze.
• Oszuści podają się za pracowników opieki społecznej, urzędu skarbowego, ZUS-u twierdząc, iż potencjalna ofiara otrzymała świadczenia pieniężne lub materialne, zwrot podatku, większą emeryturę lub rentę. W celu uzyskania gotówki nakazują uiścić opłatę manipulacyjną lub dać pieniądze na zakup znaczków skarbowych. Działanie to ma na celu wskazanie przez domownika miejsca, gdzie są przechowywane pieniądze.
• Podobne działania mogą być wykorzystane przez domokrążców oferujących do sprzedaży tanie towary lub też przez osoby przynoszące „dobrą nowinę” o wygranej w różnego rodzaju konkursach lub loteriach. Z chęci zysku lub z powodu własnej naiwności można w tego typu sytuacjach łatwo stać się ofiarą oszustów.
• Sprawcy oszustw mogą także podszywać się pod funkcjonariuszy policji lub straży miejskiej. Informują nas, iż np. ktoś z rodziny nie ma pieniędzy, aby zapłacić za mandat. Mogą też twierdzić, że ktoś z rodziny popełnił przestępstwo lub jechał samochodem pod wpływem alkoholu. Sugerują, iż sprawę można załatwić „polubownie”, by chęć pomocy bliskim skłoniła nas do wręczenia pieniędzy nieuczciwym „przebierańcom”.
• Sprawcy mogą wejść do mieszkania również pod pretekstem pomocy we wniesieniu ciężkich zakupów do domu – są to często miłe, sympatyczne nastolatki bądź też dobrze ubrane, porządnie wyglądające osoby, które wzbudzają nasze zaufanie.
To tylko wybrane sytuacje, które mogą się przytrafić. Pomysłowość przestępców nie zna granic. W takich przypadkach należy niezwłocznie kontaktować się z policją, dzwoniąc na numer alarmowy 997 lub 112. Uwagi i spostrzeżenia zawsze można przekazać dzielnicowemu.
SENIORZE PAMIĘTAJ!
DYSTANS, OSTROŻNOŚĆ I CZUJNOŚĆ RÓWNIEŻ CO DO PRZEKAZYWANYCH INFORMACJI SPOWODUJĄ, IŻ NIE STANIESZ SIĘ OFIARĄ OSZUSTA!
Zanim otworzysz drzwi:
• Spójrz przez wizjer w drzwiach lub przez okno – kto to?
• Jeśli nie znasz odwiedzającego – spytaj o cel jego wizyty, zapnij łańcuch zabezpieczający (jeśli zdecydujesz się na otwarcie drzwi) oraz poproś o pokazanie dowodu tożsamości lub legitymacji służbowej. Twoja ostrożność i nieufność nie zrazi uczciwej osoby. Dokumenty sprawdzaj uważnie.
• W razie wątpliwości umów się na inny termin, sprawdzając uprzednio w administracji osiedla lub odpowiedniej instytucji wiarygodność odwiedzającego.
• Jeżeli gość staje się natarczywy, zadzwoń po policję lub zaalarmuj otoczenie. Postaraj się zapamiętać jak najwięcej szczegółów np. wygląd nieznajomego, numery i markę samochodu, którym ewentualnie przyjechał.
• Jeśli musisz kogoś wpuścić, nie zostawiaj go ani na chwilę samego w mieszkaniu, najlepiej aby towarzyszyli Tobie wtedy sąsiedzi.
Będąc w domu przestrzegaj podstawowych zasad:
• Nie przeprowadzaj żadnych transakcji z akwizytorami i inkasentami.
• Nie przechowuj w mieszkaniu dużych kwot pieniędzy ani wartościowych przedmiotów, a zwłaszcza w tzw. typowych miejscach (szafki kuchenne, bieliźniarki, barek itp.).
• Jeżeli przechowujesz pieniądze w domu, to schowaj je w miejscu trudno dostępnym. Nie informuj nikogo, którego dnia otrzymujesz emeryturę lub rentę, ile masz oszczędności i gdzie je przechowujesz.

Jeśli jesteś poza domem:
• Unikaj miejsc mało uczęszczanych, tzw. skrótów, szczególnie w porze wieczorowo – nocnej.
• Nie noś ze sobą dużych kwot pieniędzy – jeżeli już musisz, postaraj się, aby towarzyszył Tobie ktoś z rodziny bądź znajomych.
• Bądź uważny, kiedy wokół Ciebie nagle, bez powodu, zrobi się tłoczno – to często używana przez kieszonkowców metoda odwracania uwagi (stosowana w tramwajach, autobusach, sklepach).
• Gdybyś został zaatakowany – rób to, co każe Tobie napastnik, oddaj mu wszystkie przedmioty, których zażąda.
• Nie walcz z przestępcą.
• Najważniejsze, żebyś zachował to, co najcenniejsze – czyli Twoje zdrowie i życie.

SENIORZE PAMIĘTAJ!
ZAWSZE BĄDŹ UWAŻNY, OSTROŻNY I PRZEWIDUJĄCY!
• Nie izoluj się – nie trać więzi z rodziną i przyjaciółmi.
• Szukaj informacji (internet, prasa, radio, telewizja, instytucje gromadzące i przetwarzające informacje).
• Bądź otwarty na tzw. myślenie krytyczne. Nie chodzi tu o postawę „krytykanta”, któremu wszystko się nie podoba i który zawsze ma swoje zdanie. Chodzi tu raczej o postawę badacza, który poszukuje prawdy.

Źródło:
Poradnik Seniorów.